Μηριγγοτομή & Τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού

Πότε κάνουμε την μηριγγοτομή; Πότε βάζουμε σωληνάκια;

1. Σε περιπτώσεις σοβαρής οξείας μέσης πυώδους ωτίτιδας (κυρίως σε παιδιά) γίνεται όταν το τύμπανο “πομπάρει” προς τα έξω και επαπειλούνται επιπλοκές. Τότε γίνεται επειγόντως και ο μικρός ασθενής ανακουφίζεται από τον πόνο και με την φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί θεραπεύεται η ωτίτιδα και κλείνει η τρύπα που ανοίξαμε. Εδώ δεν τοποθετούμε σωληνάκια.
2. Σε περιπτώσεις εκκριτικής ωτίτιδας γίνεται όταν η συλλογή του υγρού παραμένει σταθερή παρά την θεραπευτική αγωγή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό συμβαίνει γιατί η ευσταχιανή σάλπιγγα παραμένει αποφραγμένη από τα κρεατάκια που συνυπάρχουν στα παιδιά. Τότε η δημιουργούμενη βαρηκοϊα αγωγιμότητας μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στα παιδιά και πρέπει να επέμβουμε χειρουργικά. Δεν έχει τον χαρακτήρα της επείγουσας κατάστασης. Γίνεται προγραμματισμένα στο χειρουργείο με γενική αναισθησία και με την βοήθεια του μικροσκοπίου. Μετά την διάτρηση του τυμπανικού υμένα το υγρό παροχετεύεται προς τα έξω και αναρροφάται.

Συνήθως τοποθετούνται και σωληνίσκοι αερισμού (1 σε κάθε αυτί) ώστε να αερίζεται η κοιλότητα του μέσου αυτιού και να μην δημιουργηθεί ξανά το υγρό. Το σωληνάκι μένει εκεί μέχρις ότου αποκατασταθεί η λειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας. Συνήθως τα σωληνάκια πέφτουν μόνα τους μέσα σε 6 μήνες και κλείνει η τρύπα. Αν δεν πέσουν μόνα τους τα αφαιρούμε συνήθως εύκολα στο ιατρείο.
Στα παιδιά απαραίτητα συνδυάζεται με την αδενοτομή γιατί τα κρεατάκια είναι η κύρια αιτία της απόφραξης της ευσταχιανής σάλπιγγας και της συλλογής του υγρού. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να γίνει γιατί το υγρό θα ξαναμαζευτεί.